O książce: 2021 / Anatolij Borysowicz Maksimow, emerytowany kapitan I stopnia, złożył przysięgę na krążowniku „Aurora” w 1952 roku. Weteran Marynarki Wojennej, kontrwywiadu wojskowego, wywiadu i handlu zagranicznego. Honorowy Oficer Bezpieczeństwa Państwa. Studiuje historię. Członek Związku Pisarzy Rosyjskich. Laureat nagrody „Tarcza i Miecz” Przez tysiąc lat Zachód próbował wyeliminować państwowość rosyjską. Dopiero w XX wieku zainspirował Rosyjsko-Japońską, I i II Wojnę Światową przeciwko Rosji. A młody Kraj Sowietów doświadczył interwencji czternastu państw. W okresie powojennym niewidzialna część góry lodowej zimnej wojny gwałtownie zintensyfikowała próby „pokojowego zniszczenia” Rosji Sowieckiej poprzez wojnę gospodarczą. Powstała COCOM – Komisja mająca kontrolować dostawy zaawansowanych technologii i sprzętu do obozu socjalistycznego . Rosji uniemożliwiono przyłączenie się do międzynarodowego podziału pracy w nauce i technologii. Następnie krajowa inteligencja naukowa i techniczna wkroczyła na „ścieżkę tajnej wojny”. A jeśli KOKOM jest „pancerzem”, to NTR jest „pociskiem”, który go zmiażdżył. Na Zachodzie działania NTR oceniano następująco: „KGB nie ma sobie równych w szpiegostwie przemysłowym”. A co najważniejsze, NTR wziął udział w stworzeniu niezawodnej tarczy nuklearnej dla Ojczyzny. Na tle ogólnych prac NTR rękopis ukazuje jego osiągnięcia w latach 60. i 70. XX wieku. Autor uważa swój rękopis za notatki pracownika wywiadu ze wskazanych lat. Pojawiają się jednak pytania o historię inteligencji „technicznej” w czasach Iwana Groźnego. Zdaniem autora rękopis wyraźnie ukazuje uzasadniony fakt: wywiad krajowy – polityczny, kontrwywiad oraz naukowo-techniczny – nie przegrał zimnej wojny…